” Ben hayatta kendi durumumu dikkatle saptadım. Ne fazla mutluluğa, ne de fazla acıya yer bırakıyorum. Kendime güvenli ve kararlı bir yüzeysellik edindim. Zevklerim var ama iştahlarım yok. Gülüyorum, ama pek seyrek gülümsüyorum. Beklentilerim var, ama umutlarım yok. Esprilerim var, ama mizahım yok. Çok atağım ama hiç cesaretim yok. Açık sözlüyüm ama içtenliğim yok. Çekiciliği güzelliğe tercih ederim. Rahatlığı da yararlılığa tercih ederim. Güzel kurulmuş bir cümle bence anlamlı bir cümleden daha iyidir. “

Yazarın ilk Kitabı olan Şibumi oldukça kalın bir ki kitaptı. istemeye istemeye elime aldığımda; bitiremeyeceğimi düşünüyordum. (Kitabımın ikinci el olduğunu düşünürsek olduğundan daha da kalın gözüküyordu…)

Okumaya başladım… Kendimi zorla durdurduğumda ise kitabın bitmesine 20-25 sayfa kalmıştı. Hemen kitabı kapattım bitmesini istemiyordum 2 gün sonra bitirdim üzüntüyle…

            Yazdığı kitaplar best seller olmuş bir yazar Trevanian. Gerçek kimliğini yayıncısı dışında kimse bilmiyordu, ta ki ölene kadar…

Trevanian Rodney William    Whitaker

 Bir çok kitabını okuduktan sonra Katya’nın Yazını  ilk gördüğüm de düşünmeden satın aldım. İncecik bir kitap hemen okumaya koyuldum…Kitapta ki bazı sayfaları bir kaç kez okuyacak kadar sevdim. Etkileyici bir son. Aşkın bu kadar güzel işlendiği ender kitaplardan. Betimlemelerin çokluğuna alışkın olmayan okurlar için biraz yoğun gelebilir. Ancak bir müddet devam ettiğinizde favorileriniz arasına girecektir.

” Küçük bir Bask kasabasında bekâr bir doktor olarak geçirdiğim çeyrek yüzyılı doktorluk kariyeri diye tanımlamak, ancak “sözün gelişi” veya “dil alışkanlığı” sayesinde mümkün olabilecek bir şeydir.

Parlak, iyi eğitilmiş gencin tabii tek eksiği, tecrübe, anlayış, bilgelik, olgunluk ve bir de basarıydı. “

Trevanian Katyanın Yazı

“Gençliğin o kayıtsız güveni içinde, duygusuzluğu sık sık açık sözlülükle karıştırmaktaydım.

Henüz hiçbir şeye teşebbüs etmediğim için, kendi yetersizliklerimden haberim yoktu. Bir şeye cesaret etmemiş olduğum için de, cesaretimin sınırlarını bilmiyordum.”

“Duygulu bir okuyucunun içinde, gizli bir yazma yeteneği bulunduğuna inanma hatasına düşmüştüm. O sıralarda yirmi beş yasında olan o gencin yüzeysel, duygusuz, kendine aşırı güvenli ve bencil biri olduğunun farkına varıyor ve acı duyuyorum.”

“Derken bir sonbahar sabahı, kendimi birden kırk beş yasında buldum; kırk beş demek, gençlik umutlarının, orta yas başarılarıyla karşılaştırılıp tartıldığı zaman demektir. Çünkü o zamana kadar yapabileceğim her şeyi yapmış olmam gerektiği ortadadır. Kırk besinci doğum günümün aksamında, tek basıma çalışma masamda otururken, insanın kendine sorabileceği en kalıplaşmış soruyu sordum; Nereye gitti hepsi? Ve sonra da daha az kalıplaşmış olan başka soru: Neydi ki zaten? “

Trevanian Katyanın Yazı

Kıskanılası bir Aşk…

Hepimiz Aşkı Yaşarız ama bu kadar güzel yazabilmek her kalemin harcı değil…

Kaleminden muhteşemlikler damlayan yazar Trevanian…

Okuna okutula…

Bir zaman sonra tekrar okuna…